De voorbije maanden boog de ‘coronacommissie’ of de commissie ad hoc over de aanpak van het coronavirus in Vlaanderen zich op de beleidsdomeinen Welzijn, Volksgezondheid en Gezin. De focus lag, na een eerste reeks hoorzittingen specifiek over woonzorgcentra, in de tweede reeks op voorzieningen voor mensen met een beperking, geestelijke gezondheidszorg, kinder- en jeugdzorg en de kinderopvang. Samen met de andere partijen in het Vlaams parlement doet de CD&V-fractie nu een aantal aanbevelingen voor het verdere coronabeleid. De belangrijkste les? “De continuïteit van zorg ten allen tijde garanderen” zeggen Vlaams parlementsleden Katrien Schryvers, Maaike De Rudder en Vera Jans.
“Als de getuigenissen uit de coronacommissie één ding hebben duidelijk gemaakt, dan is het wel dat we veel meer op maat moeten werken met en voor personen die zorg nodig hebben. Veel te weinig werd tijdens de eerste coronagolf de focus op het individuele verhaal van een zorgbehoevende gelegd, waardoor er situaties ontstonden waar we niet naar terug willen. We mogen niet meer beslissen boven de hoofden maar in samenwerking en dialoog met de mensen die zorg nodig hebben en met de zorgverstrekkers tijdig afspraken maken. “, zegt Vlaams parlementslid Katrien Schryvers. “De continuïteit van de zorg moet altijd verzekerd zijn, en dit zowel wanneer iemand in een voorziening blijft als thuis. Wanneer iemand met een beperking ervoor kiest om naar huis te gaan, moet die keuze worden gerespecteerd en moet de zorgnood opgevangen kunnen worden door thuisverplegers, mantelzorgers, … .”
"Daarnaast moeten de richtlijnen gedifferentieerd worden voor kinderen. Zij zijn geen 'kleine volwassenen'. Daarom vraag ik meer oog voor het kindperspectief, met een aanpassing van de coronamaatregelen aan de leeftijd en leefwereld van het kind" zegt Katrien Schryvers.
“Daarenboven moeten we, om dit waar te maken, op korte termijn zoeken naar manieren om de afstemming tussen de verschillende agentschappen te verbeteren. Een kader waarbinnen de verschillende disciplines kunnen werken met als dé focus: het welzijn van zorgbehoevenden” zegt Maaike Derudder. “Wanneer elke discipline op een andere manier tewerk gaat, wordt het moeilijk om een beleid uit te stippelen waarin bepaalde kwaliteitseisen en basisnoden worden gevraagd.”
“Ten slotte willen we de aanbevelingen ook aangrijpen om een lans te breken voor online hulpverlening”, vult Vera Jans aan. Steeds meer mensen vinden de weg naar online hulpverlening, sinds de start van de coronacrisis. Ze gaan online op zoek naar een luisterend oor, informatie, hulp of ervaringsdeskundigen. Daarom vragen wij om online hulpverlening verder te stimuleren en bekend te maken. Omdat het voor personen die nood aan hulp hebben van cruciaal belang is dat zij de juiste informatie vinden, pleit ik voor een kwaliteitslabel voor online hulpverlening. Zo weten surfers dat ze op een erkende website surfen waar correcte informatie over hun probleem te vinden is. Het is belangrijk om in een tijd van fake news en beperkte sociale contacten oog te hebben voor kwalitatieve online hulpverlening.”